Het is het werk van Rocco di Tommaso da Vincenza, een fijne beeldhouwer die behoorde tot die groep van noordelijke kunstenaars, die zeer veel in onze streek werkten. Ze werden “de Lombarden” genoemd en in Trevi ontstond onder die naam een gilde die de beeldhouwers verenigde, verschillend van de “Scapellini” die de stenen snijden en de ontwerpen ervan maken.

Het altaar werd bij de kunstenaar, die toen in Foligno woonde, besteld door de Confederatie van het Sacrament als gevolg van het belangrijke testament van

Virginia Procacci.

De beelden van de Madonna en H. Jozef, die de zijkapellen versieren zijn werken van  Mattia di Gaspare di Como, waarvoor zich ook dezelfde Maestro Rocco garant stelde.

Het altaar, gehouwen in zachte steen van de Apenijnen (niet bewolkte steen) openbaarde een buitengewone meesterlijkheid van de kunstenaar, die zich niet meer zou herhalen. Alle verschillende elementen , waaruit het bestond (kolommen, gedecoreerde tegels, inlegwerk) en plinten) zijn volledig verschillend de één van de ander om zo een compex van bewonderenswaaridge eenheid te vormen

Het is voorzeker één van de mooiste monumenten van Trevi en een meesterwerk van Italiaanse kunst.

De iconografie en de inscripties zijn meer geinspireerd door de klassieke dan door de Christelijke kunst geinspireerd, een tendens die nogal eigen was aan het begin van het Cinquecento tot het Concilie van Trente, zodat de opstelling van tabernakel  op een zo hoge plaats de celebrant boven de tafel dient uit te stijgen om het te kunnen bereiken.

Wanneer in de tweede helft van het Ottocento de kerk van S. Emilano bijna volledig werd heropgbouwd, werd het altaar, dat tegen een af te breken muur stond, deel per deel ontmanteld om daarna opnieuw samengesteld te worden op de huidge plaats. Maar de bekwame technici, onbekend met de Theologie, hebben enkele onderdelen discutabel opgesteld,  zoals de kelk, symbool van de verlossing, die opgehesen werd tot het bovenste deel boven het Eeuwige (tabernakel).²

Deze eigenaardigheid bracht zonder meer het verlagen van het ganse monument met zich meer, die zo rechtstreeks in de bevloering van de kerk ingewerkt werd. Daarenboven bleef een lege plaats na het verwijderen van de kelk boven het tabernakel die opgevuld werd met een gedecoreerde tegel met het hoofd van een serafijn, copie in kalk van een bovenliggende tegel.

Andere eigenaardigheden kunnen een dramatische afbraak en heropbouw van het werk, zoals enkele kanten van de tegels van de plint, maar dit raakt niet aan het monumentale en suggestieve complex, doen uitkomen.

Nochtans is recentelijke andere schade erbij gekomen hetzij door het ongure klimaat of door onvoorzichtigheid van de  mensen. Als gevolg van de insijpeling van water tijdens de sluiting van de kerk in afwachting van de restauratie na de aardbeving van 1997 zijn er onherstelbare oppervlakkige scheuring van de steen van de uitstekende pilaar rechts aangebracht.

Deze eenvoudige grafplaat, herplaatst in de nabijheid van het Altaar van het Sacrament valt op door zijn Sibillijnse inscrriptie, ontcijferd door Natalucci³

D.O.M.
P.P.M.M.M.P.P.

Ge moet lezen: Deo Optimo Maximo
Propter Propriae Mortis Memoriam Mutius Petronius Posuit

Aan Oppergod Maximus – In herinnering aan zijn dood rust Mutius Petronius